İmamoğlu'unun sandıkta yenemediniz, şimdi yargı şikesi ile önünü kesmek istemektesiniz!
Yemezler!
Neymiş?
İmamoğlu ahmak demiş!
Way way!
Ne büyük suç işlemiş!
Peki, dediyse kime demiş?
Kime diyecek, diyene demiş!
Tamam, ödeşilmiş!
Olmuş bitmiş!
Bu memlekette, hem de herkesin gözü önünde, siz hep birlikte, koro halinde, bu devletin, Cumhuriyet'in kurucu önderine, annesine, yedi sülalesine sabah akşam, 7 gün 24 saat televizyonlarınızdan, gazetelerinizden, alenen, ağıza alınmayacak kadar akıl dışı küfürler, hakaretler, sövgüler edilirken ya eşlik ettiniz ya seyrettiniz.
Ama bu hiç kimse için suç olmadı, suç sayılmadı.
Kılınız da kıpırdamadı.
Ama İmamoğlu, kabul etmediği, reddettiği halde, ille de "onlara dedin dedin" diye şu "ahmak" üzerinden mahkum edilmek, siyasette başademediğiniz için önü kesilmek, istenmekte.
Kaldı ki "ahmak" denilse bile, ancak olsa olsa muhatapları tarafından sadece "münasebetsizlik" olarak nitelenebilecek bir bu söz yüzünden İmamoğlu'na sözde "büyük suç" işlemiş gibi muamele yapılarak, siyasi ceza kesilerek siyasette önü kesilmek, istenmekte.
Yemezler!
Aklı hiç olmayana "deli" derler.
Aklı olup da aklını kullanmayana ya da kullanamayana "ahmak" derler.
Türkçe sözlükte de böyle geçer.
Ne varmış bunda?
Sadece bahane arama.
Peki başka?
Ahmak, aklı az, görüşü kısa, basiretsiz olana derler.
Türkçe sözlükte de böyle geçer.
Evet, ne olmuş?
İnsanların birbirine yaptığı çok sıradan bir yakıştırma.
Hem muziplik, hem de matrak geçme, dalga geçme anlamında, toplumda o ona, bu buna, şu şuna hep söyler, geçer.
Suçlama, hakaret anlamına da asla gelmez.
Hakaret ise, kimsenin de aklının ucundan bile geçmez.
Aile içinde,
babalar çocuklarına, arkadaşlar birbirine, kahvehanelerde yanındakine hep söylene gelen, yaygın, hafif, sıradan bir takılma sözü olarak söylenir?
Kimin aklına hakaret gelir?
AHMAK, Arapça'dan gelir.
Aklını gereği gibi kullanamayan, bön, budala hatta zorlamayla aptallık, anlamlarına gelmektedir.
Örnek:
-Çok doğru bir düşünce, bir cahilin ya da bir "ahmağın" elinde gülünç, değersiz bir duruma gelebilir.
Atasözlerinde de geçmektedir.
-Ahmağa yüz, aptala söz vermeye gelmez
-Gelinin ahmağı, yengeyi halayığı sanır.
-Ahmak misafir ev sahibini ağırlar.
Hatta gönülsüz yağan yağmur için de "ahmak ıslatan" denir.
Bu durumda, bunlar yüzünden toplumda her gün cingar çıkıp, cinayet işlenmesi gerekir!
Hiç olacak şey midir?
Duyan da sanır ki sizlerin ağzından bal damlıyor!
Sabah akşam, muhalefete, beğenmediklerinize, siyasetçiye, müzisyene, yazara çizere, twitçiye, en ağır sözlerle hakaret ederken, şimdi kalkıp "ahmak" üzerinden, elinizdeki yargı gücü ile sandıkta yenemediğinizi birinin defterini dürüp, siyasi hesaplar görmenizi yemezler!
Ortağınız Hüdaparcı, milletin yarısından çoğuna "ahmak" dedi, çıt çıkmadı, gıkınız da çıkmadı.
Nasıl olsa, güç elinizde, istediğini hakim savcı yap, istediğine istediğin cezayı verdirt, itiraz edeni değiştir, yerine daha garantisini getir, istediğin hükmü verdir.
Şimdi buna adalet mi denir?
Bu, olacak şey midir?
Bu nasıl kabul edilebilir?
Ziya Paşa'nın dediği gibi:
"Kadı ola davacı ve muhzır dahi şahit,
O mahkemenin hükmüne derler mi adalet?"
Yani;
(Kadı hem hakim, hem davacı, hem mübaşir hem şahit olursa,
mahkemenin verdiği hükme, adalet mi denir?)
Yirmi iki yıldır, kafalarındaki bütün rövanşları cebren ve hile ile öyle böyle aldılar.
Daha almaya da devam etmekteler.
Bu rövanşın ezeli ve ebedi olanı, 1923 Atatürk Cumhuriyeti olsa da hali hazırdaki ise en büyükşehir belediye başkanlığı.
Şimdilerde hele bütün dertleri bu.
Hedefteki İmamoğlu.
Yemezler!
Ona yemez, yedirmez İmamoğlu derler.
Üç kere sandıktan çıktı, ona yenilmez, derler.
Sandıkta yenenemediğinizi, yargı şikesi ile yenmek istemek, denir.
Özeti!
Tehlike gelmeden görenlere "abdal" denir.
Tehlike geldiğinde görenlere aptal denir.
Tehlike gelse de görmeyenlere ahmak denir.
Ahmaklarla tartışmak zaman kaybıdır.
Onlara göre siz ya hep haksızsınızdır ya da
onlar hep haklıdır!
