“Savaşın en kanlı günlerinden bir gün…
Asker, en iyi arkadaşının az ileride kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar.
Asker, teğmene koştu:
“Teğmenim, fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?”
“Delirdin mi?” der gibi baktı teğmen…
“Gitmeye değer mi? Arkadaşın delik deşik olmuş…
Büyük bir olasılıkla ölmüştür bile. Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın!..”
Asker ısrar etti ve teğmen; “peki” dedi. “Git o zaman!..”
İnanılması güç mucize… Asker, o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü.
Birlikte siperin içine yuvarlandılar. Teğmen, kanlar içindeki askeri muayene etti. Sonra onu sipere taşıyan arkadaşına döndü:
“Sana değmez, hayatını tehlikeye atma demiştim.
Bu zaten ölmüş.”
“Değdi teğmenim” dedi asker…
“Nasıl değdi? dedi teğmen. Bu adam ölmüş görmüyor musun?”
“Gene de değdi komutanım. Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı. Onun son sözlerini duymak, dünyaya bedeldi benim için. Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı:
“Geleceğin biliyordum!..” demişti arkadaşı… “Geleceğini biliyordum. ((Jack London- Ölüme Boyun Eğen Adam)”
Gerçek dost; herkesin sizden umudunu kestiği anda dahi sizden umut kesmeyen, sizin için kılını kıpırdatmanın olanaksız olduğu anlarda bile sizin için harekete geçebilen ve sizi hiç yalancı çıkartmadan en gelinemeyecek anda size gelen, en ulaşılamayacak anda size ulaşan, gelemese, ulaşamasa da gelmek için, ulaşmak için her şeyi yaptığından emin olduğunuz insandır.
Ne zor artık gerçek dostlar bulmak, ya da gerçek dost olmak…
Öyle en zor gününde değil, aşılması çok zor olmayan sıkıntılı bir günün de bile bulmak zor arkadaşı, dostu!..
Şöyle bir göz atın geçmişinize… Hiç tanımadığınız, dara düşmüş; size geldiğinde elinizden geleni yaptığınız sonra da varlığını bile unuttuğunuz insanlar vardır.
Karşılıksızdır iyiliğiniz… Bir gün gelir de o da bana zor günümde yardımcı olur, düşüncesine kapılmamışsınızdır.
Ancak, dost bildikleriniz ayrıdır. Onların zor gününde yanınızda olacağını zaten bilirsiniz ve o dostu beklersiniz. Öleceğinizi bilse bile karşılık beklemediği için, yanınızda olacağından eminsinizdir.
O dosttur ki o insandır!..
HAMİŞ: Yürürken başımın yerde olması sizi rahatsız etmesin. Benim tek derdim; yere düşen edebinize takılmamak. (Mevlana)
Hoşça kalın, dost kalın!..
