Okullar hafta sonlarını da katarsak 9 günlük tatile girdi.
Bu tatiller çocukların dinlenmesi, eğlenmesi, sosyal faaliyetlerde daha çok bulunması için mi yapılıyor, yoksa sayfa sayfa ödevleri yerine getirmek için mi yapılıyor, belli değil.
Bildiğim kadarı ile ara tatillerdeki amaç; dinlenme, eğlenme, okul dışı aktivite ve sorumlulukların yanı sıra, varsa öğrencilerin öğrenme eksikliklerinin çok fazlalaşmadan ve başka konular eklenmeden ortadan kaldırılması için bir fırsat yaratmak olduğudur.
Ancak benim gözlemlediğim kadar, aynı sınıftaki tüm öğrencilere ara tatillerde sayfa sayfa aynı ödevler veriliyor. Bir, ya da birden fazla öğrencinin öğrenme eksiklikleri gözetilerek ara tatil ödevleri hazırlanmıyor. O halde bu ara tatiller bu yönü ile öğrenciye bir fayda sağlamıyor.
Ara tatilleri dinlenme, eğlenme yönünden ele alırsak, çocuk (velisi ile beraber) ödev yapmaktan, verilen soruları yanıtlamaktan başka bir şey yapamıyor.
Birkaç veli ile görüştüm, bu veliler; “Valla, bu ara tatillerde soruları çözdüğüm süre kadar üniversite sınavlarına hazırlansaydım derece yapardım,” diyerek espri yaptı.
30 yıllık bir öğretmen de değişik konuda yaptığı bir paylaşım ile düşüncelerini şöyle açıklıyor:
Meslek bana şunu öğretti: Odasını toplayan bir çocuk hayatını da toparlıyor, marketten alışveriş yapan bir çocuk, ilerde kendisi için doğru seçim yapmayı öğreniyor, bağımsız dolmuşa binen çocuk, il dışına gidince her yolculuğun sonunda bir durak var deyip, barınma ve kalmayı öğreniyor.
Hayatı boyunca onu taşıyacak tek dört teker aracın anne ve babasının da olmadığını öğreniyor, korkmuyor.
Yanlışı yüzüne uygun dille söylenen çocuk, hatasını ört pas etmek için yalan dolan bahane üretmiyor, ‘hata benim’ diyebiliyor.
Bulaşık makinesi boşaltan çocuk beynini de boşaltmayı becerebiliyor. Babasının nasıl para kazandığını gören çocuk, kendisi için ayrılan bütçeye saygı duymayı öğreniyor. Aç kalınca istediği yemeği vermezseniz, her zaman istediği yiyecek ile tokluk olmayacağını öğreniyor.
Çocuklar için akademik destek veremeyebilirsiniz ama sorumluluk vermek, ileride alacağınız doğru bir yatırımdır.”
Bu tür tespitlere elbette tüm velilerin katılmasını beklemek yanlış olur. Onların da kendilerine göre tespitleri vardır…
Örneğin: 4’üncü sınıftaki bir öğrencisinin çantasını taşımak annenin hoşuna gidebilir (!). Ya da yine aynı sınıfta okuyan bir çocuğu olan baba, öğle saatinde okuldan çıkacak ya da okula gidecek olan çocuğunu okulun kapısına ya da evinin kapısına değin kendisi götürebilir (!).
Yukarıdaki örneklere ek olarak bu örnekler çoğaltılabilir.
Ancak, dikkat edilmesi gereken can alıcı konu, ‘geleceğimiz’ dediğimiz çocuklarımızı gerçek geleceğe çok iyi hazırlamaktır.
Bisiklete binen çocuğuna, ‘bak, bu bisikletin iki tekeri var. Ön tekeri havaya kaldırarak sürmek hem kendin için hem de diğer yayalar için tehlikelidir,’ denebilir.
Kaldırımların darlığından söz ederek, üç ya da dört arkadaşın kol kola girerek kaldırımı tamamen kapatmamaları gerektiği anlatılabilir. Hele hele yaş almış kişilere yol vermenin bir saygı olduğu açıklanabilir.
Yolda karşılaştığı bir öğretmene, ‘hey! Hoca nasılsın?’ diye seslenilmemesi gerektiği söylenebilir.
Eşi menendi duyulmamış küfürlerin söylendiği bir ortamda bulunmaması, kötü alışkanlıklardan uzak durması düzgün bir dille anlatılabilir.
Bilmem anlatabildim mi?
Hoşça kalın, dost kalın!..
