Parkinson hastalığı, beyin hücrelerinde dopamin üretiminin azalmasıyla ortaya çıkan, ilerleyici bir sinir sistemi bozukluğudur. Genellikle 60 yaş ve üzerindeki bireylerde görülse de daha erken yaşlarda da ortaya çıkabilir. Hastalık titreme, kas sertliği, hareketlerde yavaşlama, denge kaybı ve postüral bozukluklar gibi belirtilerle kendini gösterir. Bu semptomlar zamanla şiddetlenerek kişinin günlük yaşam aktivitelerini kısıtlayabilir. Tedavi sürecinde ilaçlar dopamin eksikliğini telafi etmeye yardımcı olurken, fizik tedavi ve egzersiz uygulamaları fonksiyonel kapasitenin korunmasında ve yaşam kalitesinin artırılmasında kritik bir rol oynar. Egzersiz, Parkinson hastalarında hem motor hem de motor dışı semptomları hafifletmeye yardımcı olur. Yürüme, denge ve koordinasyon gibi temel hareket becerileri egzersizle desteklenerek düşme riski azaltılabilir. Ayrıca, düzenli fiziksel aktivite kas gücünü artırır, eklem sertliklerini önler ve duruş bozukluklarının ilerlemesini yavaşlatır. Bu sayede bireylerin bağımsız hareket edebilme kapasiteleri korunur. Egzersiz aynı zamanda depresyon, anksiyete ve uyku bozuklukları gibi Parkinson'un psikolojik etkilerini de azaltıcı etkiye sahiptir. Fizyoterapistler tarafından uygulanan bireye özel rehabilitasyon programları, hastanın semptomlarına ve fonksiyonel seviyesine göre şekillendirilir. Germe, kuvvetlendirme, denge ve koordinasyon çalışmaları programın temelini oluşturur. Aynı zamanda yürüme eğitimi, postüral farkındalık çalışmaları ve solunum egzersizleri de terapide önemli yer tutar. Gerekirse baston, yürüteç veya denge tahtası gibi yardımcı ekipmanlardan faydalanılır. Grup egzersizleri veya dans terapisi gibi sosyal içerikli aktiviteler ise hem fiziksel gelişime katkı sağlar hem de hastanın sosyal izolasyonunu önleyerek psikolojik yönden destek sunar. Parkinson hastalarının fizik tedavi ve rehabilitasyona erken dönemde başlamaları, uzun vadede fonksiyonel kayıpları önlemeye ve hastalıkla başa çıkma kapasitelerini artırmaya yardımcı olur. Tedavi süreci sadece hareket becerilerini korumakla sınırlı kalmaz, aynı zamanda günlük yaşamda karşılaşılan zorlukların aşılmasına da destek sağlar. Örneğin, ev içi düzenlemeler, yataktan kalkma veya giyinme gibi faaliyetlerde ergonomik çözümler sunulabilir. Bu yönüyle fizik tedavi ve rehabilitasyon, hastanın yaşamını daha konforlu ve güvenli hale getirir. Sonuç olarak Parkinson hastalığı tedavisinde fizik tedavi ve egzersiz uygulamaları, semptomların kontrol altına alınmasında, hastalığın ilerleyişinin yavaşlatılmasında ve bireyin yaşam kalitesinin artırılmasında büyük önem taşır. Multidisipliner bir yaklaşımla planlanan bu süreçte, fizyoterapistlerin aktif rol alması, hastanın fiziksel ve psikolojik yönden güçlenmesine önemli katkılar sağlar. Egzersiz, Parkinson hastalarının yaşamına hareket, denge ve umut katmak için etkili ve güvenli bir yoldur.
