Yaklaşık 20 milyon öğrenci ve 1 milyonu aşkın öğretmen için ders zili çaldı. Öğrenci ve öğretmenlerin yanı sıra, veliler için de çalıyor zil.
Çocuklarımız tatilin rehavetini atlatamadan, amansız bir yarışın içine dalacaklar. Birazcık rekabetin hiçbir zararı olmaz. Ancak çocuklardan çok, veliler yarışıyor.
Her çocuğun ayrı bir birey olduğuna, farklı yetenekte olabileceğine bakılmaksızın akademik başarısına odaklanılıyor. Çocukların aldıkları notlar yarıştırılıyor. Kendi çocuğunun değil, diğer çocukların notlarına bakılıp, kıyaslama yapılıyor.
Bazı veliler çocuklarından, kendilerinin isteyip de olamadığı mesleği seçmelerini, isteyip de çalamadıkları enstrümanı çalmalarını bekliyorlar. Bu arada çocuklarının serzenişlerine de kulaklarını tıkıyorlar.
Biz çocukken annelerimiz, bir tek okulun ilk günü bizi okula götürürdü. Sonraki günlerde mahallenin çocuklarıyla birlikte gider, gelirdik.
Öğretmenlerle veli toplantısı olursa görüşülür, okul kapısının önünde hiçbir veli beklemezdi.
Zaman değişti. Çoğu okul artık yürüme mesafesinde değil, trafik fazla, çocukların taşıdıkları çantaları kendilerinden ağır, sokaklar da eski zamanlardaki kadar güvenli gelmiyor olabilir.
Ama biraz abartmıyor muyuz sizce de?
Çoğunlukla annelerden oluşan ve okul kapılarında, olmadı okula yakın bir kafede oturup çocuğunu bekleyen, bazen sonu gelmez sorularıyla öğretmenleri bezdiren, her şeyi bilen ve neredeyse öğretmenlere işini öğreten bir kitle oluştu.
Öğrenci, öğretmen ve aile, bir çocuğun iyi bir eğitim alması için üçlü sacayağıdır. Bir çocuğun eğitimi de, önce aileden başlar.
Bir velinin eğitimle ilgili çocuğuyla ilgilenmesi, eğitimin zaten olmazsa olmazıdır. Ama çocuğumuza gerekli eğitimleri ailede verelim, okullarda da bırakalım, öğretmenlerimiz görevlerini yapsınlar.
2025-2026 eğitim- öğretim döneminde, tüm çocuklarımıza ve eğitim camiasına başarılar diliyorum.
