“Dingonun ahırı gibi” sözü, Türkçede düzenin olmadığı, herkesin kafasına göre girip çıktığı yerleri anlatmak için kullanılır.
“Dingonun ahırı gibi” deyimi, Osmanlı dönemine değin uzanır. O yıllarda İstanbul’da atlı tramvaylar çalışıyordu ve bu tramvayların atları yoruldukça değiştirilmeleri gerekiyordu. İşte bu değişimlerin yapıldığı yer, Galata civarında Dingo isimli bir Rum’un ahırıydı. Gün boyunca sürekli at arabaları girip çıktığı için, burası adeta gelip geçenin eksik olmadığı, karmaşık ve düzensiz bir mekan haline gelmişti.
Zamanla halk diline yerleşen bu deyim, bugün hala kargaşa, başıboşluk ve kontrolsüzlük anlatmak için kullanılır.
Bakın çevrenize…
Bazı yerlerin Dingonun ahırına dönüştüğünü göreceksiniz.
Bir boşluk yaratılırsa, o boşluğu mutlaka birileri, bir şeyler hemen doldurur ve o zaman da ister istemez kargaşa başlar. Artık orada dirlikten, düzenden söz etmenin; hele hele birlik, beraberlik yaygaralarının koparılmasının hiçbir kıymeti harbiyesi yoktur. Çünkü burada konuşulanlar, vaat edilenler, tüm sözler-sözcükler havada uçuşan toz zerrecikleri gibidir, havada asılı kalırlar.
‘İnsana her şeyden önce, insanlaşma eğitimi verilmeli’ sözü İoanna Kuçuradi’nindir…
“Kendi kendisiyle hesaplaşarak yaşayan kişi sürekli çıkmazda bulabilir kendini… Doğru değerlendirmenin hangisi olduğuna karar verip inanabilmek için her şeyi göze alır!..” der ve ekler İoanna Kuçuradi:
“Bilgisizliğin yarattığı sonuçlar yüzünden acı çekiyoruz…”
İşte şimdi sırası geldi; “Sürü insanının bütün kaygısı ‘sürüce ayakta durmaktır’, sürü teki pasiftir ve her türlü yaratıcılıktan yoksundur.”
Sürü insanı, fikir üretmez, üretemez!..
Düşünme yetisini yitirmiştir, nereye yönlendirilirse oraya gider hiç düşünmeden…
Sürü insanının bazıları (çok sık görülmese de) hiç beklenmedik bir anda ortaya çıkıp ‘ben de varım’ gösterisinde bulunabilir…
Çaka satar, atar tutar!..
Sürüyü yedenler; bu atıp tutan, çaka satanın sürüden kopmayı göze alamayacağını bildikleri için o ‘sürü insanına’ minicik, küçücük, bir vaatte bulunurlar ve onu sürünün içine bir daha sesini çıkaramayacak şekilde katarlar.
Zordur bu duruma düşmek… Hani derler ya ‘Kendi düşen ağlamaz!’
O sürünün insanı, kendisi düşmüş; kendi etmiş, kendi bulmuştur.
Bu tiplerin, toplumda inandırıcılığı kalmamıştır; kendini sürü kabul eden birkaç kişinin gözünde varlığını sürdürmektedir kısa bir süre… Sonra, onların gözünde de toz zerresi oluverirler…
Bir de öyle çok bilmişler vardır ki, sadece ipe un sererler…
Onlara derim ki, siz portakalın içinde vitaminken, ben sürü içindeki insanlardan olmayan insanlar yetiştiriyordum!..
HAMİŞ: Fecabook’ta ‘5 EYLÜL’ gazetesi amblemini kullanarak yazanlar, fikir üretenler var. O fikirler, düşünceler ‘facebook’ sahibine aittir. Susurluk 5 Eylül Gazetesi ile bir ilgisi yoktur ve o yazılar 5 Eylül Gazetesi’nde yayınlanmamaktadır.
Hoşça kalın, dost kalın!..
