İki kafadar iddiaya girer. Biri der ki: “Şu ampulü ağzıma sokarım.”
Öbürü der ki: “Sokamazsın!”
Sığardı sığmazdı derken… Sokar.
Çenesini olabildiğince açar, duya takılan metal bölümünden tutar, armut şeklindeki cam bölümünü ağzına gayet güzel oturtur.
Ama…
Küçük bir pürüz vardır. Geri çıkaramaz!
Öbürü şaşar bu işe… “Nasıl çıkaramaz?” diye düşünür. Başka bir ampul bulur, kendi ağzına sokar.
I-ııh, o da çıkaramaz. Az daha zorlasalar, ampul ağızlarında patlayacak. Ne dil kalacak ne damak. Paramparça olacaklar.
N’aapsınlar?
Biri kağıt kalem bulur; “hastaneye gidelim” yazar.
Çıkarlar sokağa, atlarlar bir taksiye.
Taksici, gördüklerine inanamaz, iki kişi ağızlarında ampul…
“Hayrola?” der. Konuşamazlar. Dertlerini yazarak anlatırlar.
Taksici gülmekten kırılır. “Ya Neyse… Bırakır ikisini hastaneye. Derhal ameliyathaneye… Tam acil müdahale başlamışken, taksici acil servise geri gelir. Ağzında ampul! Bulaşıcıdır çünkü… İki kafadarı görünce gülmekten karnına ağrılar giren taksici; “acaba hakikaten çıkmaz mı?” diye merak edip, ilk bakkala yanaşmıştır… Bu olay, aklıma 12 Eylül 2010 Anayasa Referandumunu getirdi. 12 Eylül 2010 anayasa Referandumu solun ciddi polemiklere girdiği bir dönemdi. Bir tarafta “yetmez ama evet” ya da “evet” diyerek AKP’yi destekleyen sol liberaller, diğer tarafta AKP’ye ve Anayasa değişikliğine karşı “hayır” diyen CHP, sosyalistler ile demokratik kitle örgütleri. Bunların haricinde Kürt hareketi ve onun çevresinde boykotu örgütleyen kesimler… “Yetmez ama evet” kampanyası 2010 yılında Anayasa değişikliği ile Türkiye’nin daha demokratik bir ülke olacağını salık veriyordu. Bu referandumdan sonra ülkedeki ‘demokratikleşme’ hamlelerinin daha kolay olacağı salık veriyordu. Bu kesim ‘hayır’ cephesinde yer alan solu da statükoculuk ve ulusalcılıkla itham ediyordu. İçinde ÖDP, TKP, Halkevleri, TMMOB, DİSK ve KESK gibi örgütlerin yer aldığı “hayır” cephesi ise bu anayasanın ülkeyi daha da otoriter bir hale getireceği uyarısında bulunuyorlardı. CHP de ‘hayır’ için tüm örgütünü seferber etmişti. Anayasa değişikliğinden sonra yaşananlar ‘Hayır’ cephesini haklı çıkardı. Tarih, ‘yetmez ama evet’çilerin utancını yüzlerine çarptı. Kıssadan hisse… İki kafadar gibi; Deneriz olmazsa çıkarırız, dersiniz ama… Girerse çıkmaz!.. Hoşça kalın, dost kalın!.. şçaH
