Hani derler ya erkeklere; "Aman, sakın askerlik anılarınızı açmayın!"
Çanakkale Öğretmen Okulu mezunlarına da "Aman, sakın öğretmen okulu anılarınızı açmayın," demek gerekir.
Çünkü bir başkadır Çanakkale Öğretmen Okulu mezunu olmak... O mezunlar, sadece yılın/yılların bir gününde, bir yerde toplanıp konuşup, dertleşmezler. Yüz yüze olmasa da birçoğu, hatta hemen hemen tamamı birbirleri ile telefonda konuşurlar, dertleşirler; acılarını, sevinçlerini paylaşırlar.
Yoğurtçulardan biri, (Çanakkale Öğretmen Okulu öğrencilerine takılan isim) Bünyamin Nami TONKA da bir anısını paylaştı Kemal DUMAN aracılığı ile...
Şöyle diyor Bünyamin:
"Çanakkale Öğretmen Okulu'nda tanıştığımız arkadaşlarımızdan birisi olan ve yıllar içinde dostluğumuz ve arkadaşlığımızın devam ettiği güzel insanlardan birisi de Bursa Mustafakemalpaşa ilçesinde yaşayan Kemal DUMAN arkadaşımız.
Arkadaşımız, bir vesile ile Çanakkale'ye gelmiş. Tabii ki bundan benim haberim yoktu. Beni, telefonla aradığında da görüşmek için bulunduğum yerden hızlıca hareketle onun bulunduğu yere gittim. Arkadaşımızla, yüz yüze görüşemediğimiz süre neredeyse çeyrek asra ulaşacaktı. Tekrar görüşmüş olduk.
Bu, kardeşler buluşmasıydı. Kucaklaştık ve hasret giderdik. Tabii ki telefonda, sosyal medya aracılığıyla da görüşüyoruz. Bu görüşmelerimizde zaman kavramı da önemli değildi. Biz, her zaman görüşüyoruz.
Peki! "Ne konuşuyorsunuz?" diye sorarsanız, cevabım; ülke meseleleri ile doğru bilgiye ulaşmak için gösterdiğimiz gayrettir...
Önce, doğru şeyler söylenmeli... Doğru, bize batsa da dünya görüşümüze ters gelse de doğru söylenmeli... Biz de hep onu yapıyoruz...
Hani, ama, fakat, lakin gibi sözcükler bizim tarafımızdan kullanılmaz. İkircikli söylem olmaz. Net bilgi; neyse o...
Tabii ki Türkiye, Türk Ülkesi, Türkçe, Türk Toplumu, ATATÜRK, Türk Vatanı, Türk Çocukları ve Türk Tarihi genel önceliğimiz...
Kemal, huzur verici, hatırnaz, beyninin arkasında başka bir zamir taşımayan bir kişilik. Dostum, arkadaşım demekten mutluluk duyduğumuz bir Yoğurtçu (Çanakkale Öğretmen Okulu Öğrencilerinin Lakabı, genel halk tabiri) arkadaşımız.
Bu nesil, Öğretmen Okulu Ruhu ile yetiştiği için de çok okuyan, araştıran bir nesil... En gençleri bile şimdi altmış beş yaşlarında... Yani, dünya hırslarından azade bir hayat içindeler. Ben, genellikle küçük adlarımızla hitap etmeyi severim ve hep sınıftaymış gibi bir atmosferi özlerim. Tabii ki yabancılar yanında ve resmi toplantılarda, arkadaşlarımıza, "Bey ve Hanım" sözcükleriyle hitap ederiz.
...Sayımız her geçen gün azalmaktadır...
...Eski Taş Mektep, hatıralarımızı hala yaşatıyor. 1971 yılında taşındığımız diğer okulumuz ise yıkıldı. Orada olan hatıralarımızda şahitlik yapan yapılar kalmadı. Sadece diktiğimiz ağaçlar kaldı.
...Kemal ile yine hoş sohbet ve bilgilendirici saatler yaşadık. Tabii ki önceliğimiz hep sağlıklı kalmak üzerine oldu. Ben de bu vesile ile bütün arkadaşlarıma sağlıklı, huzurlu ve mutlu bir ömür dilerim.
Kemal, sınıf arkadaşımız Halime ile evli olduğundan da bizim "Enişte"miz olur. Bu vesile ile DUMAN ailesine sağlıklı, huzurlu ve mutlu bir ömür dilerim.
Kemal'ciğim, sen çok yaşa, emi!..
Sağlıklı günlerde tekrar görüşmek dileğiyle...
Var olun...
Gönülden selamlar!.."
İşte arkadaşlık ve de dostluk...
Unutmayın bunlar Çanakkale Öğretmen Okulu mezunları...
Yoğurtçular!..
HAMİŞ: Uruguay'ın eski Devlet Başkanı; Dünya'nın en yoksul Başkanı Jose MUJİCA (Tüm maaşını fakirlere dağıtırdı) hayatını kaybetti. Rahat uyusun!..
Hoşça kalın, dost kalın!..
