Şu kesin.
Tarihin akışı, bir süreliğine durdurulabilir.
Bu uzun da sürebilir.
Elbette çok şeyler pahasına...
Tacı tahtı olsa da yıkılmaz gibi duran kaleleri; hikmetinden sual olmayan emirleri; emirlerine amade emirerleri.
Daha neleri ve neleri!?..
Kar etmez niceleri niceleri…
Tarihin çelikten çarkıdır bu geri döndürülemez.
Bu, öyle bir akış ki önüne geçilemez.
Örülse de çevresine en yükseğinden duvarlar, girilir sanılsa da asla girilemez.
O duvarlar, gün olur, vız gelir vız!
Fark edilemezcesine başlayan o hız,
Ne tesadüflerin zamansız arsızlığından,
Ne de sihirbazların bayat hokkabazlığındandır.
O yalnız, tarihin o durdurulmaz akışındandır.
Ona karşı koyanlar, karşı koymuş demektir;
doğuşuna güneşin,
Rengine çiçeğin ve emeğin, yüreğin ezelin ve ebedin kanunlarına...
Aklın sükuneti,
bilincin de sabrı var.
Bugün yarına çıkar ve bu durmadan akar, akar, akar…
Akıl, yarının ustası,
Sabır, bugünün meyvası…
Bu durmadan akan, yıkıp yapan akışın önünde duranlar, durmaya çalışanlar, yıkılmaz sanılan saltanatlar kuranlar,
Yıkıntılar üstünde, balçığa saplananlar,
Tarihin önünde,
bir daha dönmemek üzere yıkılacaklar.
Devri zaman, verince hükmünü en kesininden;
Dökülen et, çürüyen diş olacaklar…
Gelecek, adımlarını tarihin akışına uyduran,
Köhnemiş istibdat ve zulmetin karşısında duran,
Hep, sevdalı yarınlar düşü kuran, direncin bağrında yükselecek.
Zulmün tahtında saltanat kuranlar, kuşku yok, sendeleyecekler, düşecekler...
Altından tacı ve demirden tahtı, gün gün çürütecekler.
İşbirlikçiliği, güçlünün para etmez.
Yedi düvel olsa bile arkalarında, ne Karunluk, ne Nemrutluk sökmeyecek elbet.
Yakındır, kaçış yok, günü geldiğinde, o sandığa girecekler elbette.
Uzak değil, kalmadı fazla, direnemeyecekler.
Tarihin kum saati akarken,
Hakkın, adaletin güneşinin, yamacında kar gibi eriyecekler.
Şunun şurasında ne kaldı?
Halkın acelesiz iradesi, yakında fışkırınca o tahtadan sandıklardan;
Evet! O gün, geldikleri gibi gidecekler…